Upadłość konsumencka a mieszkanie własnościowe

  • Upadłość konsumencka a mieszkanie własnościowe

    Upadłość konsumencka a mieszkanie własnościowe

    Osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, a jednocześnie niemająca możliwości spłacenia zadłużenia, może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości. W tytule V Ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (art. 4911 i następne) znajdują się wszelkie dokładne informacje dotyczące postępowania upadłościowego wobec osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Niewypłacalna osoba fizyczna musi zdawać sobie sprawę z tego, że w postępowaniu upadłościowym umarza się nie tylko część lub całość długu, ale także likwiduje się cały lub część jego majątku (poprzez jego spieniężenie, czyli zbycie, które następuje przez syndyka). Często zdarza się, że tym majątkiem jest właśnie mieszkanie własnościowe, w którym zadłużona osoba mieszka. Czy osoba ogłaszająca upadłość po postępowaniu sądowym zostaje zatem bez dachu nad głową?

    Prawo upadłościowe i zapewnienie miejsca zamieszkania

    Główną funkcją upadłości konsumenckiej jest oddłużenie niewypłacalnej osoby fizycznej oraz windykacja od niej należności na poczet spłaty zadłużenia wobec wierzycieli. Można zatem powiedzieć, że są plusy i minusy takiego postępowania sądowego: zadłużona osoba będzie miała w całości lub części umorzone długi, natomiast spłata wierzycieli odbywa się co do zasady poprzez likwidację majątku. Proces ten przeprowadza wyznaczony przez sąd syndyk, który dokonuje spisu całego majątku konsumenta, a następnie spienięża go po dokonaniu jego oszacowania. Syndyk sprzedaje wszystkie wartościowe przedmioty, w których znajdują się nieruchomości, samochody czy urządzenia elektroniczne oraz gospodarstwa domowego. Należy pamiętać o tym, że po zbyciu przez syndyka nieruchomości, w której zamieszkiwał upadły, zarówno gmina, jak i syndyk nie mają obowiązku zapewnienia dłużnikowi innego lokalu. Upadły nie zostaje jednak bez pomocy.

    Upadłość konsumencka a środki na najem mieszkania

    Według Ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe – jeśli likwidacja majątku obejmuje sprzedaż mieszkania lub domu jednorodzinnego, w którym mieszka osoba ogłaszająca upadłość konsumencką, konieczne jest zaspokojenie jej potrzeb mieszkaniowych oraz osób pozostających na jej utrzymaniu. Zatem z sumy uzyskanej ze sprzedaży mieszkania lub domu przekazuje się upadłemu kwotę, która odpowiada przeciętnemu czynszowi najmu mieszkania w tej samej lub sąsiedniej miejscowości za czas od 12 do 24 czterech miesięcy. Kwota ustalana jest przez sędziego-komisarza, który bierze pod uwagę potrzeby mieszkaniowe osoby, wobec której ogłoszono upadłość, a także liczbę osób pozostających na jej utrzymaniu, jej zdolności zarobkowe oraz sumę uzyskaną z likwidacji majątku. Równie ważna w ustalaniu wysokości tej formy pomocy finansowej jest opinia syndyka.